I am gearing up for my quest of becoming a full fledged nars with a job on this country. At para magkaroon ako ng chance para sa ginintuang tawag ng mga ospital o kahit klinika man lang, kelangan kong sumailalim sa IV therapy.
At ngaun ang start ng completion ko ng aking mga cases para matawag na akong IV nars. Nakakakaba dahil hindi na naman ako nagaral ng notes ko before this day. At ang laman ng utak ko pa rin hanggang ngayon ay ang seminar na inatendan ko last week about Advanced Cardiac Life Support at ang pagkamangha ko sa sarili ko ng pagbasa ng ECG. Kaya lagi ko uling binabalikan mentally ang mga nangyari nun.
At dahil excited ako at ayoko na ring mapahiya sa unang araw ng completion nageffort talaga akong gumising ng maaga. At dahil dun nakita ko rin ang isa sa mga intern na pinagdemohan ko nun kung saan tinawanan ako dahil confident kong sinagot ang kanyang tanong kahit na mali ito hehehe. (Buti nalang may short term memory loss rin ata sya katulad ng isang kakilala ko hahaha)
Masakit ang paa ko nung pauwi nako sa kakalakad sa buong ward namin o di kaya dahil sa tagal ng pagtayo ko. Muntik nakong atakihin sa kaba dahil hindi ko alam kung tama ba ang sinasagot ko sa nars na in-charge sakin at ang kasama ko pang isa. Nakakapagod at nakakatakot pero at the same time natutuwa ako dahil at least nagsisimula ko nang magawa ang pinaghirapan ko ng almost 5 years.;p
At ngaun ang start ng completion ko ng aking mga cases para matawag na akong IV nars. Nakakakaba dahil hindi na naman ako nagaral ng notes ko before this day. At ang laman ng utak ko pa rin hanggang ngayon ay ang seminar na inatendan ko last week about Advanced Cardiac Life Support at ang pagkamangha ko sa sarili ko ng pagbasa ng ECG. Kaya lagi ko uling binabalikan mentally ang mga nangyari nun.
At dahil excited ako at ayoko na ring mapahiya sa unang araw ng completion nageffort talaga akong gumising ng maaga. At dahil dun nakita ko rin ang isa sa mga intern na pinagdemohan ko nun kung saan tinawanan ako dahil confident kong sinagot ang kanyang tanong kahit na mali ito hehehe. (Buti nalang may short term memory loss rin ata sya katulad ng isang kakilala ko hahaha)
Masakit ang paa ko nung pauwi nako sa kakalakad sa buong ward namin o di kaya dahil sa tagal ng pagtayo ko. Muntik nakong atakihin sa kaba dahil hindi ko alam kung tama ba ang sinasagot ko sa nars na in-charge sakin at ang kasama ko pang isa. Nakakapagod at nakakatakot pero at the same time natutuwa ako dahil at least nagsisimula ko nang magawa ang pinaghirapan ko ng almost 5 years.;p
0 comments:
Post a Comment